Απίστευτη εργοδοτική πρόκληση με σκιές μαφίας

"Πρόσφατα εργαζόμενη σε αλυσίδα καφετεριών που επέστρεψε από νόμιμη ιατρική άδεια, απολύθηκε από το αφεντικό-ιδιοκτήτη της αλυσίδας. Στις συναντήσεις που έγιναν με τους λογιστές της επιχείρησης, ώστε να τις αποδοθούν δεδουλευμένα, ένσημα και αποζημίωση -μιλάμε για ελάχιστα ποσά-, ο εργοδότης εμφανίστηκε προκλητικός απέναντι στην εργαζόμενη αλλά και στους εκπροσώπους του σωματείου, με αποκορύφωμα τη συνάντηση της 23ης Μάρτη, ημέρας που θα γινόταν ο τελικός διακανονισμός. Ο εργοδότης αφού αντιλήφθηκε -δυσφορώντας- τη μαζική παρουσία μελών του σωματείου Σερβιτόρων Μαγείρων, άρχισε να τραβάει φωτογραφίες με ψηφιακή κάμερα. Μετά από απαίτηση να σβήσει τις φωτογραφίες, σήκωσε την μπλούζα του κι επέδειξε το ΟΠΛΟ που έφερε στη ζώνη του!
Η συνέχεια δόθηκε στο αστυνομικό τμήμα, όπου οι αστυνόμοι αφού κατέγραψαν το γεγονός «συνέστησαν» στην εργαζόμενη και τα μέλη του σωματείου να μην προβούν σε μηνύσεις, ώστε να μη δεχθούν αντιμήνυση κι οδηγηθούν όλοι στο αυτόφωρο.
"Εντελώς συμπτωματικά", το επόμενο βράδυ 24 Μάρτη η εργαζόμενη έπεσε θύμα δολοφονικής επίθεσης έξω από το σπίτι της όπου και την ξυλοκόπησαν άγρια και την εγκατέλειψαν αιμόφυρτη και λιπόθυμη στην είσοδο του σπιτιού της. Η αιμορραγία και κάποιου τύπου αναισθητικό που χρησιμοποίησαν οι τραμπούκοι έκαναν την Κ. να μείνει για περίπου 10 ώρες παρατημένη μπροστά στην πόρτα της όπου και την βρήκε τα ξημερώματα ένας μετανάστης,της έριξε νερό στο πρόσωπο και τη βοήθησε να καλέσει βοήθεια. Το κίνητρο της επίθεσης δεν ήταν η ληστεία, καθώς όταν η εργαζόμενη συνήλθε είχε πάνω της και τα χρήματα και το τηλέφωνό της.
Από ότι φαίνεται η ατιμωρησία στην υπόθεση Κούνεβα, άνοιξε ορέξεις...
Τη συνέχεια θα δώσει Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων και Λοιπών Εργαζομένων του Κλάδου του Επισιτισμού και το κίνημα αλληλεγγύης.
Η Εργοδοτική τρομοκρατία δεν θα περάσει. "
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ απο troktiko.blogspot.com
Διαβάστε την Ανακοίνωση του σωματείου
http://indy.cc.ece.ntua.gr/newswire/ergodotis-oploforos-kai-ny3c7terin-enedra-se-ergazomeniergodotis-oploforos-kai-ny3c7terin-enedra-se-ergazomeni

Προοδευτική Κίνηση Νέων Αριστερών

Η θέση μας για την ανάγκη πραγματοποίησης Πολιτικού Συνεδρίου Νεολαίας ΠΑ.ΣΟ.Κ.
Σύντροφοι,
Mια νέα εποχή έχει αρχίσει από τον Οκτώβρη του 2009, είναι η εποχή που το Κίνημα μας το ΠΑ.ΣΟ.Κ. καλείται να βγάλει την χώρα από μια Κρίση ετών και να αναδείξει ένα άλλο δρόμο, τον δρόμο της Νέας Αλλαγής, της νέας μεταπολίτευσης.
Σε αυτή την νέα πορεία η Κυβέρνηση και ο Πρωθυπουργός και Πρόεδρος του Κινήματος μας, δίνουν μέρα με την μέρα την μάχη σε εθνικό, ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο για να ανοικοδομήσουν την χώρα και την Εθνική της Οικονομία. Ταυτόχρονα δίνουν την μάχη για να διαμορφώσουν μια νέα λογική στο τρόπο άσκησης της εξουσίας.
Η Νεολαία ΠΑ.ΣΟ.Κ. δεν μπορεί να παραμένει θεατής των εξελίξεων, δεν μπορεί να περιμένει να αλλάξει από μόνη της η ροή της ιστορίας. Οφείλουμε να γίνουμε συνδιαμορφωτές της νέας αυτής εποχής, οφείλουμε να κάνουμε την ΑΛΛΑΓΗ και πάλι θέμα της γενιάς μας, όπως τότε, όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου άνοιγε τον ιστορικό κύκλο των Κυβερνήσεων ΠΑ.ΣΟ.Κ. το 1981.
Οφείλουμε να κινηθούμε συλλογικά και πάλι στην οργανωμένη βάση των μελών και φίλων της Νεολαίας ΠΑ.ΣΟ.Κ. σε κάθε γειτονιά, σε κάθε μαζικό χώρο της Κοινωνίας μας. Να δώσουμε το στίγμα μας και να αφουγκραστούμε την νέα γενιά δίνοντας αγώνες για νέες ριζοσπαστικές αλλαγές για να πάμε μπροστά, για να απελευθερώσουμε τις δημιουργικές δυνάμεις της Νεολαίας που σπουδάζει, εργάζεται, δημιουργεί, συμμετέχει.
Σε αυτή την πορεία κρίνεται επιτακτική η ανάγκη για διαμόρφωση πολιτικών θέσεων από την Νεολαία ΠΑ.ΣΟ.Κ. για κάθε ζήτημα που απασχολεί την γενιά μας. Ζητήματα όπως η Παιδεία, η Εργασία και Κοινωνική Ασφάλιση, η Οικονομία και η Αναπτυξιακή πολιτική, η προστασία του Περιβάλλοντος και η Κλιματική Αλλαγή, το Μεταναστευτικό και η Περιφερειακή ανασυγκρότηση της χώρας, οφείλουν να είναι στην ατζέντα των αγώνων μιας προοδευτικής πολιτικής Νεολαίας.
Σύντροφοι,
αυτή η Κρίση που βιώνει ο τόπος μας είναι μια μεγάλη ευκαιρία για νέες πορείες, είναι μια μεγάλη ευκαιρία για νέα πολιτικά εργαλεία, είναι μια μεγάλη ευκαιρία για την σοσιαλιστική μας παράδοση. Αυτή την ευκαιρία ας την κάνουμε ουσιαστική εμείς οι νέοι σοσιαλιστές, ας προχωρήσουμε μακριά από “μηχανισμούς”, “γραμμές” και ανούσιες μικροαντιπαραθέσεις για να αναδείξουμε με προτάσεις και θέσεις τις ανάγκες της γενιάς μας. Να γίνουμε συνδιαμορφωτές της Κυβερνητικής πολιτικής και όχι χειροκροτητές. Να εκφράσουμε την γενιά μας, αφήνοντας το στίγμα μας.
Για τους παραπάνω λόγους θα στηρίξουμε, κάθε συγκεκριμένη προσπάθεια των οργάνων της Νεολαίας ΠΑ.ΣΟ.Κ. για πραγματοποίηση τόσο Πολιτικού Συνεδρίου Θέσεων και Αρχών, όσο και Περιφερειακών Συνδιασκέψεων για Κρίσιμα ζητήματα μέσα στους επόμενους μήνες.
Εκτίμηση μας είναι ότι πρέπει άμεσα η Εθνική Αντιπροσωπία της Νεολαίας ΠΑ.ΣΟ.Κ. να δώσει την εκκίνηση για μια ουσιαστική πολιτική διαδικασία διαλόγου από “τα κάτω”, ενεργοποιώντας την βάση και τις Οργανώσεις σε μια διαδικασία προσυνεδριακού διαλόγου θέσεων που θα έχει σαν αποκορύφωμα, τουλάχιστον 3ήμερο ,Ανοικτό Πολιτικό Συνέδριο Αρχών και Θέσεων Νεολαίας ΠΑ.ΣΟ.Κ.


Ας μην αφήσουμε την ευκαιρία αυτή
Τώρα είναι η ώρα της Δικής μας Γενιάς

http://prokinea.blogspot.com/2010/03/blog-post_26.html

Η Ν. Ε. ΠΑΣΟΚ Βοιωτίας για την σύλληψη και προφυλάκιση του Μάριου Ζέρβα

H Ν.Ε. ΠΑΣΟΚ με αφορμή την σύλληψη και προφυλάκιση του νεαρού συμπολίτη μας γυμναστή Μάριου Ζέρβα θεωρεί ότι η προφυλάκιση και η κράτηση στις φυλακές Κορυδαλλού ενός νέου ανθρώπου που συνελήφθη σε πορεία, είναι πολύ σκληρό και άδικο μέτρο που δεν μπορεί να συμβαδίσει με τις αρχές μας, ούτε με την ιδεολογία της παράταξη μας, που έδωσε αγώνες για την Δημοκρατία, την Ελεύθερη έκφραση, την Συμμετοχή.
Ο νεαρός θα πρέπει να αφεθεί άμεσα ελεύθερος και αν υπάρχουν στοιχεία σε βάρος του να παραπεμφθεί σε δίκη.
Η Κυβέρνηση πρέπει να προχωρήσει άμεσα στην κατάργηση του νόμου που ποινικοποιεί την κουκούλα.
Ο Γραμματέας της Ν.Ε. του ΠΑΣΟΚ
Γιώργος Σιδέρης

ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ ΕΣΤΕΙΛΕ ΤΟ ΓΙΟ ΤΗΣ ΝΑ ΣΠΟΥΔΑΣΕΙ Η ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ!!!

...όταν δεν εμπιστεύεσαι εσύ κυρία <<σοσιαλίστρια>> την δημόσια παιδεία, πως θα πείσεις τους άλλους...???

Στο πρόγραμμα του International Baccalaureate (I.B.) μαθεύτηκε ότι γράφτηκε ο γιος της υπουργού Παιδείας Άννας Διαμαντοπούλου, ο οποίος φοιτά σε μεγάλο ιδιωτικό σχολείο της πρωτεύουσας. Κάτι που σημαίνει ουσιαστικά ότι θα παρακάμψει την διαδικασία των πανελληνίων εξετάσεων, προκειμένου να σπουδάσει σε πανεπιστήμιο του εξωτερικού. Τώρα, ή είναι "ξουράφα σκέτη" - τουτέστιν τα Ελληνικά πενεπιστήμια είναι πολύ εύκολα γι' αυτόν - ή, όπως συνηθίζεται από πολλούς γονείς με κάποια οικονομική άνεση τελοσπάντων, αποφάσισε και η κα Διαμαντοπούλου να μην κουράσει τον κανακάρη της και να τον "στείλει" καυευθείαν έξω... Φυσικά, αυτό από μόνο του δεν είναι κακό. Ούτε ο πρώτος είναι ούτε ο τελευταίος. Όταν όμως εκπορεύεται κάτι τέτοιο και από την οικογένεια της αρμόδιας με την Παιδεία υπουργού, αποκτά διαφορετικό συμβολισμό. Η επίσημη δικαιολογία, βέβαια, είναι ότι το παιδί της υπουργού είχε φοιτήσει σε σχολείο του εξωτερικού και όταν η Άννα Διαμαντοπούλου διέμενε στις Βρυξέλλες, ως επίτροπος τότε της Ελλάδας στην Ε.Ε και είχε συνηθίσει σε διαφορετικό «σύστημα» παιδείας. Στην πραγματικότητα όμως, η αρμόδια υπουργός μάλλον δεν εμπιστεύεται το «σύστημα» της δημόσιας ελληνικής Παιδείας, ακόμη και σε επίπεδο τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Δεν είναι η πρώτη στη χώρα μας ούτε η τελευταία είναι αλήθεια. Το αντίθετο μάλλον θα μας προκαλούσε έκπληξη. Το ερώτημα, όμως, είναι το γιατί η Άννα Διαμαντοπούλου σε αλλεπάλληλες συνεντεύξεις της εξακολουθεί να διαβεβαιώνει ότι υπερασπίζεται τον δημόσιο χαρακτήρα της Παιδείας. Υπερασπίζεσαι κάτι όταν πιστεύεις σε αυτό και όχι όταν ψάχνεις τρόπους να το παρακάμψεις. Σύμφωνα με δημοσίευμα του Star.gr, μπορεί βέβαια η υπουργός Παιδείας να θέλει να μας πείσει ότι δεν πρόλαβε ακόμη να αλλάξει την κατάσταση στον συγκεκριμένο τομέα και το ότι μόνο ένα αναβαθμισμένο ελληνικό πανεπιστήμιο, μπορεί να σταματήσει αυτή την τάση, μέσα από μια συνολικά αναβαθμισμένη εκπαίδευση, ωστόσο για να αναβαθμιστεί χρειάζεται πολύ δουλειά και θάρρος για να τα βάλει η πολιτική ηγεσία με συντεχνίες, κομματικά «προτεκτοράτα» και ιδεοληψίες. Εάν έχει το θάρρος αυτό η υπουργός ας το δείξει στην πράξη. Γιατί από λόγια χορτάσαμε…
http://fimotro.blogspot.com/

Να σταματήσουν την αλαζονική συμπεριφορά που δεν ακούνε και δεν συζητούνε με τους κατόχους διαφορετικής γνώμης....

Του Νίκου Κοτζιά

Το τελευταίο διάστημα πληθαίνουν οι αναλύσεις που υποστηρίζουν ότι για να υπερβεί η χώρα την κρίση της, δεν πρέπει να στραφεί κύρια ενάντια στον άνομο πλουτισμό, στα μεγάλα κεφάλαια που φοροδιαφεύγουν, φοροκλέπτουν και δεν πληρώνουν τα ασφαλιστικά ταμεία, στην παραοικονομία και στη λαμογιά, αλλά ενάντια σε όσους πιστεύουν στη δύναμη και στα δικαιώματα του λαϊκού παράγοντα. Φτάνουν δε, να διατυπώνουν, άμεσα ή έμμεσα, ακόμα και την απαίτηση να στραφεί η κυβέρνηση ενάντια στο μαζικό κίνημα και στο ίδιο το κόμμα του ΠΑΣΟΚ. Ουσιαστικά, βέβαια, πίσω από αυτόν τον προσδιορισμό του «εχθρού της οικονομίας» κρύβεται η προσπάθεια να αποκοπεί η σημερινή κυβέρνηση από τις δυνάμεις από τις οποίες αντλεί την πολιτική της ισχύ. Δυνάμεις στις οποίες μπορεί να βρει στηρίγματα στις δύσκολες σημερινές συνθήκες. Κάποιοι επιθυμούν την κυβέρνηση να κλειστεί σε ένα «Πύργο» και να εξαρτάται από όσους επιδιώκουν να αξιοποιήσουν την κρίση προς ίδιο όφελος και σε βάρος της κοινωνίας.
Ο Πύργος του Κάφκα και ο κίνδυνος για τη διακυβέρνηση
Ο «Πύργος» του Φραντζ Κάφκα αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα λογοτεχνικά έργα του 20ου αιώνα. Στο κείμενο, εκφράζεται η απέχθεια απέναντι σε δύο φαινόμενα που κυριαρχούν στον παγκόσμιο καπιταλισμό: την αποξένωση και την κυριαρχία της γραφειοκρατίας. Ο Α. Ντέπλιν χαρακτήρισε αυτό το έργο ως ένα «λογοτεχνικό ρεπορτάζ από το βασίλειο της Αλήθειας». Μια έκθεση γεγονότων που καταγγέλλει την αλαζονεία και...

τον αυταρχισμό της εξουσίας. Που υποστηρίζει τη διαφάνεια η οποία δίνει δύναμη στην αντιμετώπιση σκοτεινών διαδικασιών και γεγονότων. Στον «Πύργο» διατυπώθηκε το δύσκολο, το παράξενο, το ανείπωτο ως προς την γραφειοκρατία και την αποξένωση με ευθύτητα και ευαισθησία.
Δεν επιδιώκω να κάνω κριτική λογοτεχνίας για ένα έργο το οποίο ο Κάφκα απέτρεψε να δημοσιευτεί όσο ζούσε. Όμως, η σημασία του είναι μεγάλη. Διδάσκει πώς η εξουσία όταν δεν προσέχει σε καιρούς μεγάλων δυσκολιών μπορεί να χάσει την επαφή της με πλευρές της πραγματικότητας και να συμπεριφέρεται ως να είναι ένας περιχαρακωμένος «Πύργος». Στο έργο του ο Κάφκα περιγράφει πώς ένα σύστημα μπορεί να κλειστεί στον εαυτό του. Να εγκλωβιστεί δε στην αυταπάτη, ότι αυτή η αποκοπή είναι η πραγματικότητα καθ’ αυτή. Να πιστέψει ότι μπορεί να γνωρίζει την πραγματικότητα και την αλήθεια ανεξάρτητα από την κοινωνική πραγματικότητα και χωρίς διάλογο μαζί της.
Ο κίνδυνος της αποξένωσης
Ένας μεγάλος κίνδυνος για την Πολιτική, είναι να αποξενωθεί από τον κόσμο που την στήριξε και την στηρίζει. Ο κίνδυνος αυτός αυξάνει όσο ενισχύεται η αντίληψη ότι η Πολιτική γνωρίζει εξ’ ορισμού καλύτερα από το εκλογικό σώμα και δεν «χρωστά» στο τελευταίο κάτι. Πρόκειται, όμως, για αντίληψη αμφίβολης αποτελεσματικότητας, αλλά και δημοκρατικότητας,. Στηρίζεται στη λανθασμένη υπόθεση ότι η εκλογική εντολή και το εκλογικό σώμα δεν συμβαδίζουν. Όμως, αν δεν αρέσει σε κάποιους το ελληνικό κοινωνικό σώμα, τότε ισχύουν όσα εύστοχα εντόπισε ο Μπρεχτ. Ο μεγάλος ποιητής αναρωτιόταν για πιο λόγο εκείνοι στους οποίους δεν τους αρέσει ο συγκεκριμένος λαός, δεν αποφασίζουν «μέσα στην σοφία τους» να τον αλλάξουν και να βρουν έναν «καλύτερο λαό και της αρεσκείας τους»; Εξάλλου, αυτή η «αφ’ υψηλού και απόμακρη θεώρηση» του λαού δημιουργεί σειρά προβλημάτων για την πολιτική.
Πρώτον, διαταράσσει τη σχέση ανάμεσα σε κοινωνικές δυνάμεις και φορείς κοινωνικών κινημάτων με την κυρίαρχη σήμερα Πολιτική. Το αποτέλεσμα είναι να διαχέεται η αντίληψη ότι όσο «πιο απαραίτητες» είναι ορισμένες πολιτικές, όπως τις αντιλαμβάνονται ορισμένοι, τόσο περισσότερο υποτίθεται ότι επιβάλλεται η άνευ πολλών συζητήσεων εφαρμογή τους. Η διαβούλευση μπορεί να γίνεται σε τριτεύοντα θέματα, ενώ στα θεμελιακά προβλήματα της χώρας οι πολιτικές προκύπτουν χωρίς πολλές κουβέντες. Μάλιστα, οι φορείς των πιο πάνω απόψεων, έχουν ξεχάσει τις ιδιαίτερες σχέσεις που οφείλει να διατηρεί μακρόχρονα η κεντροαριστερά με τα μαζικά κινήματα. Συμπεριφέρνονται δε, ως να υπάρχει μια εξ’ ορισμού αντίθεση ανάμεσα στον σεβασμό των κοινωνικών παικτών και την άσκηση της κυβερνητικής εξουσίας. Σε αυτή την περίπτωση όχι μόνο έχουν μια φτωχή αντίληψη για την Πολιτική, αλλά και για τις σχέσεις της πολιτικής με την κοινωνία.
Δεύτερο, ορισμένοι δημιουργούν την εικόνα της αντιπαλότητας ανάμεσα στην ανάγκη να σωθεί η χώρα από την χρεοκοπία και την ανάγκη αυτή η σωτηρία να μην σημαίνει τον πνιγμό των λαϊκών δυνάμεων που ακολούθησαν τον Γ.Α.Παπανδρέου. Αν ερχόταν κάποιος από άλλο πλανήτη θα αποκόμιζε την εντύπωση, ότι η σωτηρία της χώρας είναι ο μονόδρομος που περνά μέσα από την καταστροφή των μαζικών κινημάτων και του ίδιου του ΠΑΣΟΚ. Ότι για κάποιο λόγο, που δεν χρειάζεται να αναφερθεί, για την κρίση φταίνε οι εργαζόμενοι και μάλιστα διττά. Οικονομικά διότι «εισπράττουν παραπάνω» από ότι πρέπει, και πολιτικά που δεν θέλουν να λιμοκτονήσουν αυτοβούλως.
Τρίτο, οι δυνάμεις που νιώθουν απέχθεια για το λαό, τον απεχθάνοντε διότι αντιστέκεται σήμερα στα μεγάλα σχέδια ανακατανομής εισοδήματος, όπως αντιστάθηκε στα σχέδια που παρουσίαζαν τον Γ.Α.Παπανδρέου ανίκανο να κερδίσει εκλογές. Που υποτιμούσαν τα μεγάλα ταλέντα του, όπως επιβεβαιώθηκαν και στα πρόσφατα ταξίδια του στο εξωτερικό. Που επιθυμούν τον Γ.Α.Παπανδρέου αποκομμένο από τα λαϊκά του στηρίγματα και εξαρτώμενο από την δική τους σημερινή «υποστήριξη», όπως είχαν κάνει και με τον Κ.Καραμανλή.
Τέταρτο, μια χώρα δεν μπορεί να βγει δημιουργικά – παραγωγικά από την κρίση χωρίς τις πλάτες, την στήριξη και την έμπνευση της πλειοψηφίας του λαού της. Η οικονομική πολιτική δεν είναι σκέτη λογιστική. Είναι πριν από όλα μια πολιτική συμμαχιών με δυνάμεις που εάν κινηθούν μπορούν να βγάλουν «με το μυαλό και τα μπράτσα τους», όπως λέει ο ποιητής, τη χώρα από την κρίση. Όποιος θέλει να εξέλθει η Ελλάδα από την κρίση ενάντια στις ανάγκες, τα όνειρα και τη θέληση του λαού, ουσιαστικά επιδιώκει στα πλαίσια της κρίσης να επιβάλει μια μεγάλη ανακατανομή εισοδήματος σε βάρος των πιο αδύνατων.
Το συμπέρασμα είναι ότι εκείνοι που προσπαθούν να πείσουν την κοινωνία ότι το καλό της χώρας βρίσκεται σε άλλη κατεύθυνση από το καλό των μαζικών κινημάτων και του κόμματος που κέρδισε πρόσφατα τις εκλογές επιδιώκουν να αποξενώσουν την κυβέρνηση από τα λαϊκά στηρίγματά της και να την εξαρτήσουν από τους ίδιους προς ίδιον όφελος.
Ο κίνδυνος της γραφειοκρατικοποίησης
Μια κυβέρνηση που δρα ξεκομμένη από το λαϊκό στοιχείο μπορεί να έχει τη λανθασμένη εντύπωση ότι τοιουτοτρόπως θα μπορέσει να επιτελέσει καλύτερα το έργο της. Στην πραγματικότητα, όμως, θα έχει χάσει τον θεμελιακό της σύμμαχο, τα δικά της λαϊκά στηρίγματα. Μια κυβέρνηση, όμως, χωρίς λαϊκά στηρίγματα δεν θα είναι σε θέση να γνωρίζει το τι ακριβώς συμβαίνει στη χώρα. Ποιες είναι οι επιπτώσεις και οι δυνατότητες της πολιτικής της. Πόσο πραγματικά αντέχουν οι πολίτες τις επιλογές της. Θα καταφεύγει στις δημοσκοπήσεις και στα πρωτοσέλιδα των ΜΜΕ. Έτσι, όπως ακριβώς έκανε ο Κ.Καραμανλής και για αυτό ο ίδιος βρέθηκε προ μεγάλης έκπληξης την ημέρα που τα υπόγεια ρεύματα των απομάκρυναν με σφοδρότητα από την κυβέρνηση.
Στην πολιτική δεν έχει σημασία μόνο να νικάς, σημασία έχει και τι κάνει κανείς με αυτή τη νίκη. Δεν έχει μόνο σημασία πώς ανέρχεται κανείς στα αξιώματα, εξίσου σημαντικό, και συχνά εκ των υστέρων σημαντικότερο, είναι ο τρόπος που φεύγει κανείς από την πολιτική σκηνή όταν πίσω του πέφτει η αυλαία. Αγαπητός; Αποδεκτός ότι πέτυχε, ή έστω ότι προσπάθησε; Ότι υπηρέτησε πατρίδα και λαό; Ή ως κάποιος γραφειοκράτης, μακριά από τα όνειρα και τις ελπίδες εκείνων που τον ανέβασαν στο κύμα της επιτυχίας;
Όσοι εντός της κυβέρνησης εξακολουθούν να υποτιμούν το λαϊκό στοιχείο που εκφράζεται και μέσα από τις αγωνίες του κόσμου του ΠΑΣΟΚ θα πρέπει να αναστοχαστούν πάνω στη στάση και στις σχέσεις τους μαζί του. Να σταματήσουν την αλαζονική συμπεριφορά που δεν ακούνε και δεν συζητούνε με τους κατόχους διαφορετικής γνώμης και ας ακολουθήσουν, επιτέλους, το παράδειγμα του πρωθυπουργού και Προέδρου τους. Μακριά από τάσεις γραφειοκρατικοποίησης και αποξένωσης. Στις θέσεις τους δεν τους επέλεξαν οι θεοί των ουρανών, αλλά ο λαός με την ψήφο του. Αν δεν τους άρεσε να το έλεγαν τότε που την ζητούσαν.

Δεν θα χρεωκοπήσει η πατρίδα μας για να μην ομολογηθεί η χρεωκοπία της πολιτικής των τελευταίων δέκα – δεκαπέντε χρόνων.

Του ΠΑΝΤΕΛΗ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ*

1. Αντιμετωπίζουμε κρίση. Η «οικονομία στην υπηρεσία του νομίσματος» εξάντλησε - προ πολλού - τα όριά της. Οδήγησε το ΕΥΡΩ στα πρόθυρα της κατάρευσης. Την Ευρώπη στα πρόθυρα της διάλυσης. Τους λαούς της ηπείρου μας στα πρόθυρα της απόγνωσης. Καλό είναι να κάνουμε την κρίση ευκαιρία. Με άλλα λόγια, να αλλάξουμε πολιτική. Να υιοθετήσουμε ως πρώτη επιδίωξη, την ισόροπη, πράσινη, οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη.
2. ΠΡΟΣΟΧΗ : Το αδιέξοδο του κοινού νομίσματος - και της Ευρωπαϊκής Ένωσης γενικότερα - δεν αντιμετωπίζεται με μικροπολιτική χαιρεκακία. Ο εθνικισμός με περισσότερο εθνικισμό. Μακριά από μάς ο ρόλος του Επιμηθέα των ευρωσκεπτικιστών. Άλλο τόσο μακριά από εμάς και οι «μάχες οπισθοφυλακών» των ευρωπαϊστών. Με πραγματισμό, συμβάλλουμε ήδη ενεργά στους προβληματισμούς για...
την διάσωση της Ένωσης και του νομίσματός της. Και για όλα αυτά επιβάλλεται η αλλαγή πολιτικής. Αλλά δεν ξεχνάμε : προτεραιότητά μας είναι η εξυπηρέτηση του εθνικού και δημοσίου συμφέροντος της Ελλάδας. Πρώτο μας μέλημα να ξαναδώσουμε ελπίδες στον εντολοδότη μας, τον ελληνικό λαό. Δεν θα χρεωκοπήσει η πατρίδα μας για να μην ομολογηθεί η χρεωκοπία της πολιτικής των τελευταίων δέκα – δεκαπέντε χρόνων.
3. Εαν απαλλαγούμε από τις πολιτικές παρωπίδες, θα το δούμε καθαρά: το πρόβλημα μας δεν είναι στενά δημοσιονομικό. Ασφαλώς η διάστασή του αυτή είναι η πιο οξυμένη, ιδίως στην ταμειακή / δανειακή της πλευρά. Αλλά αν περιοριστούμε στην μονοδιάστατη αντιμετώπιση αυτής της τελευταίας, όπως μας πιέζουν οι τελευταίοι μονεταριστές (δυστυχώς και εταίροι μας) θα εμπλακούμε σε ένα φαύλο κύκλο μέτρων – αύξησης του κόστους δανεισμού μας, μέτρων - αύξησης της φτώχειας, μέτρων – αύξησης, τελικά, των ίδιων των δημοσιονομικών μας ελλειμμάτων. Μέχρι τελικής πτώσεως. Όλα αυτά, με πρόσχημα τον εξευμενισμό των «αγορών». Δηλαδή της κλεπτοκρατίας. Αυτό δεν συμβαίνει μέχρι σήμερα;
4. Μια πολιτική ισόροπης, πράσινης οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης έχει άλλες προτεραιότητες, πολύ πιο ανθρώπινες και, γι ‘ αυτό ακριβώς, πολύ πιο πραγματιστικές. Στο πλαίσιό της, δεν ζητάμε δανεικά. Δεν ψάχνουμε ούτε δανεικά με καλούς όρους. Δεν θέλουμε καν οικονομική βοήθεια. Όλα αυτά - είναι φανερό - δεν μας κάνουν. Αυτό που αναζητούμε είναι αξιόπιστους εταίρους σε κάτι πολύ πιο ευρύ, και, γι' αυτό, πολύ πιο ενδιαφέρον : έναν συνεταιρισμό με σκοπό την αναπτυξιακή απογείωση της Ελλάδας. Και τους εταίρους αυτούς θα τους αναζητήσουμε, όπου κι αν βρίσκονται. Για να συζητήσουμε αυτό που μας ενδιαφέρει και τίποτε άλλο. «Υπάρχουν τέτοιοι;» το εύλογο ερώτημα. «Μα μόνο τέτοιοι μπορούν να υπάρχουν» η ακόμα πιο εύλογη απάντηση. Και πάντως αυτοί που δεν υπάρχουν είναι οι «καλόβουλοι δανειστές»!
5. Στο πλαίσιο αυτό, είναι απολύτως αναγκαίο, όσο και επείγον, να υπάρξει ένα συνολικό σχέδιο, για παρουσίαση και συζήτηση, αρθρωμένο σε πρωτοβουλίες και δράσεις. Για επί μέρους ή και ευρύτερες συνεργασίες. Προαπαιτούμενα για την διαμόρφωση του σχεδίου αυτού είναι ένα πολυετές πρόγραμμα δημόσιας επενδυτικής δράσης, ένας νόμος πλαίσιο για την κοινωνική οικονομία, ένα νέο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης και, ασφαλώς, μια δημόσια διοίκηση κατάλληλη και προσανατολισμένη στην στήριξη του σχεδίου αυτού. Προσδοκώμενα - βέβαια θα διακινδυνεύσω - αποτελέσματα : αύξηση του εθνικού εισοδήματος, δίκαιη κατανομή του, ισχυροποίηση της χώρας μας, θεαματική βελτίωση των συνθηκών της ζωής μας.
6. Η ενότητα της παράταξης ώστε να υπηρετηθεί η ΑΛΛΑΓΗ, η ΠΡΟΟΔΟΣ και η ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ μοιάζει σήμερα πολιτική προϋπόθεση εκ των ουκ άνευ. Δεν υπάρχει εναλλακτική διακυβέρνησης αυτή την στιγμή και χρονικά περιθώρια δεν υπάρχουν για ανατροπή των δεδομένων. Καλούμαστε να αποδείξουμε ότι οι δυνάμεις μας επαρκούν. Όπως και η αξιοπιστία των προσώπων που καλούνται να υπηρετήσουν μια τέτοια ΑΛΛΑΓΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ!
7. - Καταθέτω τις πρότάσεις μου στα πρακτικά της συνεδρίασής μας
- Προτείνω την έκδοση ανακοίνωσης του Πολιτικού Συμβουλίου για ολόπλευρη στήριξη των πρωτοβουλιών του Προέδρου Γιώργου Παπανδρέου για υπέρβαση της κρίσης
- Δεσμεύομαι να καταθέσω υπόμνημα με συγκεκριμένες προτάσεις αναπτυξιακού περιεχομένου στο αμέσως προσεχές χρονικό διάστημα.

*Παρέμβαση στο ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ του ΠΑΣΟΚ
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 19 ΜΑΡΤΙΟΥ 2010

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ της ΚΙΝΗΣΗΣ Πολιτικής Διαβούλευσης μελών και φίλων του ΠΑΣΟΚ για τα μέτρα

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Τα νέα μέτρα που έλαβε η ελληνική κυβέρνηση ευθυγραμμιζόμενη με τα κελεύσματα των Βρυξελλών, δηλαδή της νεοφιλελεύθερης πλειοψηφίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, φέρνουν όλους εμάς τους Έλληνες σοσιαλιστές αντιμέτωπους με την πιο σκληρή πραγματικότητα. Εκείνη που δεν θέλαμε μέχρι τώρα να παραδεχτούμε, ότι δηλαδή η χώρα μας έχει απολέσει την εθνική της κυριαρχία και αξιοπρέπεια εδώ και καιρό υπό το κράτος συνθηκών που δεν μας επιτρέπουν να εφαρμόσουμε πολιτικές που υπηρετούν το λαό και την προκοπή του, αλλά τους δημοσιονομικούς δείκτες και το «σκληρό» ευρώ.

Η κυβέρνηση «όμηρος» αυτής της πραγματικότητας δείχνει να μην μπορεί να αντισταθεί και επέλεξε να «παίξει» το παιχνίδι με τους κανόνες που της υπαγορεύτηκαν, πράγμα που έρχεται όμως σε κάθετη αντίθεση τόσο με την ιδεολογία του ΠΑΣΟΚ, όσο και με τις στοιχειώδεις διαχρονικές αρχές και αξίες της Δημοκρατικής Αριστεράς και του Σοσιαλισμού, όπως ομολόγησε και ο ίδιος ο πρωθυπουργός.

Εδώ λοιπόν καλούμαστε τώρα εμείς να δούμε, να κρίνουμε και να αποφασίσουμε, ως ελεύθεροι άνθρωποι και ως δημοκράτες Αριστεροί μέλη του ΠΑΣΟΚ, ποια στάση θα κρατήσουμε έχοντας πάντα υπ’ όψιν μας, ότι το Κίνημά μας ιδρύθηκε για να υπηρετεί το λαό και την πατρίδα.Έχοντας την απόλυτη πεποίθηση ότι το ΠΑΣΟΚ και τα μέλη του αποτελούν τη κύρια ικανή πολιτική δύναμη να επιφέρει κοινωνικές αλλαγές και να εφαρμόσει ουσιαστικές φιλολαϊκές πολιτικές στον τόπο, αναλαμβάνουμε πολιτικές πρωτοβουλίες «από τα κάτω» αλλά και μέσα από τα κινήματα, για την ανατροπή των νεοφιλελεύθερων μέτρων που μας επιβλήθηκαν από την ευρωπαϊκή οικονομική ολιγαρχία και την προσκείμενή της πολιτική πλειοψηφία στην ηγεσία και στους θεσμούς της Ένωσης, καθώς και για την αναθεώρηση του σύμφωνου σταθερότητας και ανάπτυξης.

Ως ΚΙΝΗΣΗ Πολιτικής Διαβούλευσης μελών και φίλων του ΠΑΣΟΚ, προτιθέμεθα να καλέσουμε τους συντρόφους μας της δημοκρατικής Αριστεράς σε ανοιχτές διαδικασίες – συζητήσεις με θέμα «Στην Ευρώπη του Νεοφιλελευθερισμού ποια θα είναι η απάντηση των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών», των οποίων το πρόγραμμα διεξαγωγής τους θα ανακοινωθεί εντός των επομένων ημερών.

8 Μαρτίου 2010, ΚΙΝΗΣΗ Πολιτικής Διαβούλευσης μελών και φίλων του ΠΑΣΟΚ

ΤΙΝΑ, τοκογλύφοι, λοχίες, ντόπια οικονομική ολιγαρχία και λαϊκή κυριαρχία.

«Η ντόπια μεγαλοαστική τάξη, υποτελής, δορυφορική και διαβρωμένη από το πολυεθνικό μονοπωλιακό
κεφάλαιο, όσες αντιδικίες κι αν έχει μαζί του, στα κρίσιμα θέματα θα μιλήσει με τη “φωνή του κυρίου της’’».
Ανδρέας Παπανδρέου, εφημερίδα Εξόρμηση, Μάρτιος 1977Η διάσημη θατσερική ιαχή ‘there
is no alternative’ (ΤΙΝΑ) των αρχών
της δεκαετίας του ’80 σηματοδότησε
την επέλαση του νεοφιλελεύθερου
καπιταλισμού επί των υλικών και
θεσμικών κατακτήσεων των λαϊκών
στρωμάτων και της μισθωτής εργα-
σίας, όπως είχαν αποτυπωθεί κατά
την περίοδο 1945-1975 στο σοσιαλ-
δημοκρατικό κοινωνικό συμβόλαιο,
στους κοινωνικούς σχηματισμούς
της δυτικής Ευρώπης. Η Ευρωπα-
ϊκή Ένωση δομείται στη βάση της
νεοφιλελεύθερης πολιτικής, που κωδικοποιήθηκε στη
Συνθήκη του Μάαστριχτ και στο Σύμφωνο Σταθερότητας.
Το κοινωνικό έλλειμμα, αίτιο και αποτέλεσμα του δημο-
κρατικού ελλείμματος, χαρακτηρίζει τη συγκρότηση και
τις πολιτικές της Ε.Ε. Σήμερα οι ηγετικές δυνάμεις της
Ε.Ε. αρνούνται να βγάλουν συμπεράσματα από την κρίση
και εμμένουν στα νεοφιλελεύθερα δόγματα υπονομεύο-
ντας την ευρωπαϊκή ενοποίηση, αρνούμενες στην πράξη
την αρχή της αλληλεγγύης μεταξύ των κρατών – μελών.
Οι κερδοσκοπικές επιθέσεις στο ευρώ αντανακλούν
επίσης τις αντιθέσεις με τους άλλους πόλους του συστή-
ματος στοχεύοντας στους λεγόμενους «αδύνατους κρί-
κους» της ευρωζώνης, δηλαδή την Πορτογαλία, την Ιτα-
λία, την Ιρλανδία, την Ελλάδα και την Ισπανία (τα αποκα-
λούμενα και «PIIGS», στη χυδαία και κυνική γλώσσα των
χρηματιστών). Είναι σαφές ότι η λογική της νομισματικής
ενοποίησης χωρίς οικονομικό συντονισμό και αλληλεγ-
γύη στρέφεται εναντίον της ισόρροπης ανάπτυξης της
ευρωζώνης και της πραγματικής σύγκλισης και συνεπώς
ενισχύει περαιτέρω τις ισχυρές οικονομίες εις βάρος των
πιο αδύναμων μεταφέροντας, παράλληλα, πλούτο προς τα
ανώτερα εισοδηματικά στρώματα και στον Βορρά και στο
Νότο. Οι γραφειοκράτες, κομισά-
ριοι και λοχίες του διευθυντηρίου
των Βρυξελλών επιχειρούν και
δυστυχώς επιτυγχάνουν – μέχρι
τώρα - να επιβάλλουν τις αντιλα-
ϊκές και αντιδημοκρατικές πολιτι-
κές τους στις εθνικές κυβερνήσεις
(πολλές από τις οποίες με μεγάλη
προθυμία έτσι κι αλλιώς τις εκτε-
λούν), με στόχο να πληρώσουν
την κρίση τα λαϊκά και μεσαία
στρώματα. Αυτός είναι ο πυρήνας
της στρατηγικής που υπαγορεύ-
ουν οι «αγορές». Πρόκειται για μια επιχείρηση γιγαντιαί-
ας αναδιανομής του παραγόμενου πλούτου σε βάρος των
«από κάτω» και υπέρ των «από πάνω», με στόχο την κρίση
του καπιταλισμού να την πληρώσουν οι εργαζόμενοι.
Ειδικότερα η χώρα μας βρέθηκε στο επίκεντρο των
επιθέσεων διότι πράγματι ανήκει στους αδύνατους κρί-
κους της ευρωζώνης και επιπλέον διότι μόλις έχει εκλεγεί
το ΠΑ.ΣΟ.Κ, με διακηρυγμένο πρόγραμμα αντιμετώπισης
της οικονομικής κρίσης σε μια κατεύθυνση αναθέρμανσης
της οικονομίας, τόνωσης της ζήτησης και αύξησης των
δημοσίων δαπανών, δίνοντας ένα «κακό παράδειγμα» για
τα συμφέροντα των αγορών στην Ελλάδα και διεθνώς.
Τα ανωτέρω σε συνδυασμό με τη θέση του Προέδρου του
ΠΑ.ΣΟ.Κ. Γ. Παπανδρέου στην προεδρία της Σοσιαλι-
στικής Διεθνούς, αλλά και τη θέση του Κινήματος στις
πρόσφατες ευρωεκλογές για ανάγκη αναθεώρησης του
Συμφώνου Σταθερότητας, οδήγησαν τμήματα της διε-
θνούς άρχουσας τάξης στην άσκηση πρωτοφανών συνε-
χών πιέσεων στη νεοεκλεγμένη κυβέρνηση προκειμένου
να αναιρέσει το πρόγραμμά της και να υπαναχωρήσει από
τις δεσμεύσεις της στον ελληνικό λαό.
Η διεθνής οικονομική κρίση είναι βέβαια αναμφισβή-
Περιοδική έκδοση μελών ΠΑ.ΣΟ.Κ. και ανένταχτων σοσιαλιστών για την Κοινωνική Δημοκρατία
www.neosagonistis.gr
neosagonistis07@gmail.com
ΤΙΝΑ, τοκογλύφοι, λοχίες, ντόπια οικονομική ολιγαρχία και λαϊκή κυριαρχία.
«Η ντόπια μεγαλοαστική τάξη, υποτελής, δορυφορική και διαβρωμένη από το πολυεθνικό μονοπωλιακό
κεφάλαιο, όσες αντιδικίες κι αν έχει μαζί του, στα κρίσιμα θέματα θα μιλήσει με τη “φωνή του κυρίου της’’».
Ανδρέας Παπανδρέου, εφημερίδα Εξόρμηση, Μάρτιος 1977
τητη και η θέση της χώρας μας στη σημερινή συγκυρία
φαίνεται εξαιρετικά δύσκολη. Όμως ας δούμε τα στοιχεία:
το συνολικό χρέος της Ελλάδας, δημόσιο και ιδιωτικό, εί-
ναι στο ύψος του 179% του Α.Ε.Π., ενώ το αντίστοιχο της
ευρωζώνης στο 175% του Α.Ε.Π. Μια σειρά «συνετών»
δε κρατών μας ξεπερνούν κατά πολύ: Ολλανδία 234%,
Ιρλανδία 222%, Βέλγιο 219%, Ισπανία 207%, Πορτογαλία
197%, Ιταλία 194%. Μάλλον δεν τα πηγαίνουν και πολύ
καλύτερα από εμάς.
Το κύριο πρόβλημα της χώρας, ωστόσο, δεν είναι το
δημοσιονομικό αλλά το παραγωγικό και αναπτυξιακό.
Εδώ και πολλά χρόνια εντείνεται η αποβιομηχάνιση της
χώρας, πολλές φορές με ψευδεπίγραφα «οικολογικά» επι-
χειρήματα. Η αγροτική παραγωγή έχει υποστεί δραματική
συρρίκνωση ενώ οι κρατικές πολιτικές επικεντρώνονται
σε αποζημιώσεις και όχι σε κίνητρα για την αναδιάρθρω-
σή της και σπάσιμο των καρτέλ. Δεν είναι τυχαίο ότι πριν
λίγες μέρες πέρασε η 100η επέτειος της εξέγερσης του Κι-
λελέρ χωρίς να τη θυμηθεί κανείς, ούτε τα κόμματα της
Αριστεράς, ούτε οι αγροτοπατέρες. Αφήνουμε ως κοινω-
νία και πολιτική να κλείνουν εργοστάσια, όπως η ΑΒΕΖ
στη Θεσσαλονίκη, εγκαταλείποντας τη σιτοπαραγωγή
στο έλεος ασύδοτων μεγαλεμπόρων, βιομηχανικές μονά-
δες όπως η SIEMENS, επίσης στη Θεσσαλονίκη, που θα
μπορούσε να γίνει η βάση για μια εθνική βιομηχανία τε-
χνολογιών αιχμής σε σύνδεση με τα πανεπιστημιακά και
τεχνολογικά ιδρύματα και ερευνητικά κέντρα της χώρας.
Αδρανούμε ή καθυστερούμε επικίνδυνα να στηρίξουμε
ελληνικές βιομηχανίες σε παραδοσιακούς κλάδους (ένδυ-
ση – υπόδηση) όπως η ELITE, που έχουν τη δυνατότητα
να σταθούν στο διεθνή ανταγωνισμό παρέχοντας εργασία
σε ειδικευμένο προσωπικό και πόρους στα ασφαλιστικά
ταμεία και το κράτος.
Είναι προφανές ότι λεφτά υπάρχουν, αλλά δεν θί-
γονται αυτοί που τα ιδιοποιήθηκαν είτε παράνομα είτε
νόμιμα. Διότι, σε τελική ανάλυση, η μεγάλη λεηλασία
ήταν «νόμιμη». Ήταν το αποτέλεσμα πολιτικών επιλογών
που ευνοούσαν τους ισχυρούς μονοπωλιακούς ομίλους
σε βάρος των εργαζόμενων, των συνταξιούχων, των μι-
κρομεσαίων. Το διεθνές και εγχώριο χρηματοπιστωτικό
κεφάλαιο, παγιδευμένο και το ίδιο στα αδιέξοδα ενός
συστήματος – φούσκα, επιζητεί ακόμα και σήμερα διέξο-
δο κάλυψης των ζημιών και νέας κερδοφορίας, όχι στην
παραγωγή, ούτε καν στις αγορές, αλλά στην άνοδο των
επιτοκίων των χρεών των κρατών, ιδιαίτερα τώρα που το
πολιτικό προσωπικό είναι προσηλωμένο με θρησκευτικό
φανατισμό στα δόγματα του νεοφιλελευθερισμού.
Τα μέτρα που εξήγγειλε πρόσφατα η Κυβέρνηση ση-
ματοδοτούν την διάψευση των προεκλογικών εξαγγελι-
ών του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Ήρθαν, μάλιστα, να ολοκληρώσουν μια
σειρά από αντιφατικά μηνύματα των πρώτων 100 ημερών
που έστελνε η κυβέρνηση και τα οποία υπήρξαν απλώς η
εκδήλωση των αντιθέσεων στο εσωτερικό της, στο χώρο
της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, αλλά και στο επίπεδο του
Εθνικού Συμβουλίου του κόμματος όπως εκδηλώθηκε στη
μοναδική μέχρι σήμερα συνεδρίαση του οργάνου μετά τις
εκλογές. Κορυφαία στελέχη της κυβέρνησης είχαν αρχίσει
άλλωστε από πολύ νωρίς να μιλάνε για «κίνδυνο χρεω-
κοπίας», για «Τιτανικό». Έριξαν ματωμένο κρέας στη θά-
λασσα και τώρα απορούν που μαζεύτηκαν καρχαρίες.
Σήμερα μπροστά στα μάτια όλου του λαού δίνεται η
εντύπωση ότι επικρατεί εντός του ΠΑΣΟΚ η αντίληψη
του κατεστημένου. Αυτών που ναυπήγησαν τον ιστορικό
«Τιτανικό»… Αυτών που πρόβλεψαν βάρκες μόνο για
τη πρώτη θέση και όταν προέκυψε το ναυάγιο έστειλαν
στην παγωμένη θάλασσα τους επιβάτες της τρίτης θέ-
σης, το πολύ μ’ ένα σωσίβιο…
Η παρούσα συγκυρία φαίνεται να εδραιώνει την από
το 1996 (με μεταβατική περίοδο τη δεκαετία 1985-1995)
επικράτησε εντός του ΠΑ.ΣΟ.Κ. της αστικής συνιστώσας
σε βάρος της σοσιαλιστικής, νοουμένες ως αντικειμενικές
τάσεις-κατευθύνσεις, ως σχέσεις πολιτικής εκπροσώπη-
σης κοινωνικών τάξεων και ομάδων, πέραν των επιμέ-
ρους υποκειμενικών ομαδοποιήσεων και συσπειρώσε-
ων. Η προγραμματική βελτίωση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. κατά την
περίοδο 2008-2009, που υποστηρίξαμε ως περιοδικό, με
αποκορύφωμα τη θέση περί αναθεώρησης του συμφώνου
σταθερότητας και το προεκλογικό πρόγραμμα περί ανα-
θέρμανσης της οικονομίας και πολιτικών ενίσχυσης της
ζήτησης και αύξησης των δημοσίων επενδύσεων, σύντομα
αποδείχθηκε αβαθής και έωλη. Είχαμε εγκαίρως επισημά-
νει ότι αυτές οι εξαγγελίες θα κινητοποιούσαν εναντίον
μας τη νεοφιλελεύθερη αντίδραση, εσωτερικά και κυρίως
διεθνώς. Επιτυχία στον αγώνα αυτό, που εκτιμούσαμε ως
αναπόφευκτο, μπορούσε να εγγυηθεί μόνο η συγκροτη-
μένη παρέμβαση ενός ισχυρού ΠΑ.ΣΟ.Κ., η πολιτική ανα-
βάθμιση της Οργάνωσής του, η ενότητα του λαού και τα
κοινωνικά κινήματα, σε συνεννόηση και με τα άλλα προ-
οδευτικά κόμματα.
Την ίδια στιγμή, το κράτος, που υποτίθεται ότι βρί-
σκεται σε «πόλεμο», μοιάζει με ακυβέρνητο καράβι. Στο
σκληρό δημόσιο οι απαραίτητες αλλαγές καρκινοβατούν
στην αναζήτηση του τέλειου συστήματος. Σε πάρα πολ-
λούς δημόσιους οργανισμούς και επιχειρήσεις υπάρχουν
ακόμα οι διοικήσεις της Ν.Δ. που συνεχίζουν το «θεάρε-
στο» έργο τους ή απλώς αδιαφορούν με τραγικές συνέ-
πειες και στις δυο περιπτώσεις για το δημόσιο συμφέρον.
Καμία πραγματική άρση των συνεπειών της δεξιάς άλω-
σης του κράτους και του ευρύτερου δημόσιου τομέα δεν
έχει πραγματοποιηθεί.
Η κατάσταση στο εσωτερικό του Κινήματος είναι εξί-
σου αποκαρδιωτική: το ΠΑ.ΣΟ.Κ. ως κόμμα βρίσκεται σε
ιδιότυπη αναστολή λειτουργίας, τα στελέχη και τα μέλη
του αγνοούνται, όταν δεν χλευάζονται, από ένα μηχανισμό
που λειτουργεί με όρους φεουδαρχικού τύπου. Τα αιρετά
κομματικά όργανα δεν έχουν καμία δυνατότητα παρέμβα-
σης στη χάραξη της πολιτικής, οι τάσεις και τα ρεύματα
είναι αποκλεισμένα, η οργανωμένη βάση του ΠΑ.ΣΟ.Κ.
περιθωριοποιείται και, μοιραία, τείνει να αποστασιοποι-
ηθεί. Κρίσιμες αποφάσεις λαμβάνονται χωρίς ουσιαστική
συζήτηση μέσα στο Κίνημα. Φτάσαμε στο σημείο κορυ-
φαία στελέχη της Κυβέρνησης να λοιδωρούν την αντίθε-
τη άποψη, να υιοθετούν απαράδεκτους χαρακτηρισμούς
για συντρόφους και να απειλούν με πειθαρχικά μέτρα.
Με ανακοίνωση μας, την 1η Οκτωβρίου 2009 και ενό-
ψει των επικείμενων εκλογών της 4ης Οκτωβρίου, προει-
δοποιούσαμε μεταξύ άλλων ότι το διευθυντήριο μαζί με
την παρασιτική οικονομική ολιγαρχία και με τμήματα της
κατεστημένης πολιτικής ελίτ της χώρας, θα ασκήσουν
μεγάλες πιέσεις προς την κυβέρνηση να μην εφαρμόσει
το πρόγραμμά της και να ασκήσει πολιτική στη βάση του
Συμφώνου Σταθερότητας. Όμως η δύναμη για ένα σοσια-
λιστικό κίνημα δεν είναι οι «κάλπικοι και εφήμεροι φίλοι»
των Μ.Μ.Ε., που σήμερα «στηρίζουν» τον στρατηγικό
αφοπλισμό του ΠΑ.ΣΟ.Κ., αλλά ο οργανωμένος λαός, οι
κομματικές του οργανώσεις, τα συνδικάτα και τα κοινωνι-
κά λαϊκά κινήματα.
Ο λαός καλείται σήμερα να πληρώσει βαρύτατο τίμη-
μα για την κρίση για την οποία δεν ευθύνεται. Η επιδρο-
μή εναντίον του λαϊκού εισοδήματος φοβούμαστε βά-
σιμα ότι δεν θα ανορθώσει τα οικονομικά του κράτους,
αλλά αντίθετα θα βυθίσει τη χώρα σε ακόμα χειρότερη
ύφεση. Οι θυσίες που μας ζητούν οι αδηφάγες καπιταλι-
στικές αγορές δεν είναι μόνο άδικες, αλλά κατά τη γνώμη
μας, θα αποδειχθούν και αναποτελεσματικές. Η επόμενη
αξίωσή τους θα είναι η γενική εκποίηση της χώρας, ένα
σαρωτικό κύμα ιδιωτικοποιήσεων της δημόσιας περιουσί-
ας και η μείωση των αποδοχών στον ιδιωτικό τομέα μαζί
με απολύσεις στο δημόσιο, στο όνομα πάντα της ανταγω-
νιστικότητας.
Αυτός ο δρόμος πρέπει να ανακοπεί! Άμεσα, με λα-
ϊκές κινητοποιήσεις, με τη συγκρότηση απεργιακών τα-
μείων και περιφρουρούμενες απεργίες. Και για να υπάρξει
προοπτική για το λαό και τη χώρα απαιτείται ένα μεγάλο
κίνημα επαναφοράς στην πολιτική των αποφάσεων για
το μέλλον μας που ιδιοποιούνται σήμερα οι αγορές και
τα διευθυντήρια, οι καρχαρίες και οι λοχίες του νεοφιλε-
λευθερισμού. Το περήφανο όχι του ισλανδικού λαού στο
πρόσφατο δημοψήφισμα όπου με 93,2% απέρριψε τους
εκβιασμούς και αρνήθηκε να αποπληρώσει τις οφειλές σε
μεγάλες χώρες μετά την κατάρρευση του τραπεζικού συ-
στήματος, δείχνει τη δύναμη και την αποφασιστικότητα
των λαών να μην επιτρέψουν να υποθηκευθεί η ζωή τους
στα παιχνίδια των αγορών και των κερδοσκόπων.
Οι δυνάμεις της οικονομικής ολιγαρχίας του τόπου, η
κοινωνική δεξιά, είναι η συμφορά αυτής της χώρας. Είναι
ακριβώς λόγω του χαρακτήρα της και των ταξικών συμ-
φερόντων της που στις κρίσιμες στιγμές μιλά «με τη φωνή
του κυρίου της»... Είναι άμεση λαϊκή απαίτηση να γίνει ο
απολογισμός του εικοσαετούς κύκλου 1990-2009, όταν
δογματικά και με φανατική προσήλωση (με εξαίρεση την
περίοδο 1994-1995) εφαρμόστηκε το κυρίαρχο νεοφιλε-
λεύθερο παράδειγμα, οι πολιτικές των ιδιωτικοποιήσεων,
της «απελευθέρωσης» του χρηματοπιστωτικού συστήμα-
τος, της ευελιξίας στις εργασιακές σχέσεις, της αποδόμη-
σης του κοινωνικοσφαλιστικού συστήματος. Πού οδήγη-
σαν οι πολιτικές αυτές; Ποιό είναι το ιστορικό αποτέλε-
σμά τους; Υπηρέτησαν την ντόπια οικονομική ολιγαρχία,
ιδιωτικοποίησαν το δημόσιο χώρο, όξυναν τις κοινωνικές
ανισότητες, εκτόξευσαν τo δημοσιονομικό έλλειμμα και
το δημόσιο χρέος, διεύρυναν το έλλειμμα του ισοζυγίου
τρεχουσών συναλλαγών, διέλυσαν την παραγωγική δομή
και την κοινωνική συνοχή της χώρας, πραγματοποίησαν
αναδιανομή πλούτου υπέρ των «από πάνω». Κορυφαίο
παράδειγμα η επιχείρηση «Ολυμπιακοί Αγώνες».
Πρέπει να γίνει απολογισμός εδώ και τώρα, για να μην
επαναληφθεί το πάρτυ των ολίγων σε βάρος των πολλών,
των «μη προνομιούχων». Ερμηνεία του πρόσφατου πα-
ρελθόντος «από τα κάτω» με βάση τα λαϊκά συμφέροντα
και όχι επικράτηση απόψεων του τύπου «για όλα φταίει ο
Ανδρέας Παπανδρέου, η μεταπολίτευση, η λαϊκή συμμε-
τοχή και η αριστερά», όπως για χρόνια προπαγανδίζει η
κοινωνική δεξιά, το οικονομικό, πολιτικό και διανοητικό
κατεστημένο της χώρας. Μας λένε συνεχώς ότι τελείωσε
η μεταπολίτευση, η οποία ευθύνεται για τα δεινά του τό-
που. Μα έχει τελειώσει από το 1989-1990. Στιγματίζουν τη
μεταπολίτευση επειδή έχει καταγραφεί στο συλλογικό φα-
ντασιακό ως μια περίοδος μαζικών αγώνων, λαϊκών διεκ-
δικήσεων, υλικών και θεσμικών κατακτήσεων, αριστερής
ιδεολογικής ηγεμονίας, καθώς επιδιώκουν ν’ αποτρέψουν
τη λαϊκή μαχητική παρέμβαση και την αριστερή πολι-
τικοποίηση της νέας γενιάς στη σημερινή συγκυρία της
επίθεσης των «από πάνω» για να συνεχίσουν ανενόχλητοι
και εις υγείαν των κορόιδων, τη νέα συσσώρευση, το νέο
πάρτυ. Αυτός είναι ο στόχος. Δεν θα τους περάσει!
Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. συγκροτήθηκε ως το κόμμα των αγρο-
τών, των εργατών, των υπαλλήλων, των νέων, των φοιτη-
τών, των μικρομεσαίων ελεύθερων επαγγελματιών, των
επιστημόνων και των αυτοαπασχολούμενων. Είναι η έκ-
φραση της ελπίδας και της προοπτικής του λαού μας, δί-
νοντας δημοκρατικό και σοσιαλιστικό περιεχόμενο στην
«αγωνία αυτού του τόπου για ζωή»... Δεν είναι και δεν θα
γίνει το κόμμα του διευθυντηρίου, των τραπεζιτών, του
ΣΕΒ, των κάθε λογής παπαγάλων των συμφερόντων. Η
κυβέρνηση θα έπρεπε να ζητήσει εδώ και τώρα τις αποζη-
μιώσεις για τα θύματα και τις καταστροφές που υπέστη ο
ελληνικός λαός από τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής,
το δάνειο της κατοχής που πληρώσαμε με πείνα. Αντίθε-
τα, όμως, φαίνεται σήμερα να επιλέγει να ακούει διάφο-
ρους, εκπροσώπους και μη του γερμανικού οικονομικού
και πολιτικού κατεστημένου, να λένε ότι η Ελλάδα πρέπει
να πουλήσει τη γη της, τα νησιά της κλπ. Θυμίζοντας την
πρόταση ενός παλαιότερου πρωθυπουργού της χώρας που
ακόμη επιμένει να εκφοβίζει το λαό προσφέροντας απλό-
χερη στήριξη στη σημερινή πολιτική της κυβέρνησης…
Απαίτηση του ελληνικού λαού είναι η εθνική, κοινω-
νική, δημοκρατική, παραγωγική και περιβαλλοντική ανα-
συγκρότηση της χώρας, όπως εκφράστηκε με τη μεγάλη
λαϊκή νίκη στις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου και την εκλογι-
κή συντριβή της Δεξιάς. Κριτήριο των πολιτών και μέτρο
αξιολόγησης του κυβερνητικού έργου είναι η πορεία ανα-
συγκρότησης της χώρας με γνώμονα τις κοινωνικές ανά-
γκες. Ό,τι είναι αντιλαϊκό δεν μπορεί να είναι εθνικό.
Εθνικό συμφέρον είναι ότι ταυτίζεται με τα συμφέροντα
του λαού και με το αναφαίρετο δικαίωμα της ανεξαρτη-
σίας και κυριαρχίας του. Γιατί το έθνος είναι ο λαός και
όχι η οικονομική ολιγαρχία του τόπου. Με τα λόγια του
ποιητή, εθνικόν είναι το αληθές. Όχι η προπαγανδιστική
τρομοκρατία των ευρωγραφειοκρατών κι αυτών που, φα-
νερά πια, εκπροσωπούν...
Ζητάμε
ü Αναθεώρηση του Προγράμματος Σταθερότητας.
Ανάκληση των αντιλαϊκών και αντιαναπτυξιακών οικονο-
μικών μέτρων. Η κυβέρνηση να εφαρμόσει το πρόγραμμα
που εγκρίθηκε από τον ελληνικό λαό στις 4 Οκτωβρίου
2009, προχωρώντας παράλληλα στην άμεση πλήρωση
νευραλγικών θέσεων του κρατικού μηχανισμού χωρίς πε-
ραιτέρω χρονοτριβή και καθυστερήσεις, με κριτήριο τη
γνώση, το ήθος και την αποτελεσματικότητα.
ü Αναθέρμανση της οικονομίας, κοινωνικός και ανα-
πτυξιακός προσανατολισμός του κράτους, ανάκτηση
του δημοσίου χώρου, συγκρότηση δημόσιου πυλώνα στο
χρηματοπιστωτικό σύστημα για να αντιμετωπισθούν τα
κερδοσκοπικά παιχνίδια των τραπεζιτών, περιστολή της
ασυδοσίας που επικρατεί στην κίνηση των κεφαλαίων,
ενίσχυση του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων, τό-
νωση της ζήτησης, στήριξη του λαϊκού εισοδήματος, κα-
τάργηση των ελαστικών μορφών απασχόλησης, ενίσχυση
του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης μέσα από την
καταπολέμηση της εισφοροδιαφυγής. Ουσιαστική στή-
ριξη της δημογραφικής ανάκαμψης του ελληνικού λαού.
Δίκαιο και πραγματικά αναλογικό φορολογικό σύστημα,
ενίσχυση του Ε.Σ.Υ. και της δημόσιας παιδείας, σ’ όλες τις
βαθμίδες της εκπαίδευσης, για να γίνει η παιδεία μοχλός
ανάπτυξης και άρσης των ανισοτήτων.
ü Έκδοση ευρωομολόγου με χαμηλό επιτόκιο για τη
στήριξη της ευρωπαϊκής οικονομίας από την επίθεση των
τοκογλύφων των αγορών αλλά και ως απόδειξη της αυτο-
νόητης ευρωπαϊκής αλληλεγγύης. Προσφυγή στον εσω-
τερικό δανεισμό με την έκδοση λαϊκού ομολόγου. Πολιτι-
κός έλεγχος και δημοκρατική λειτουργία των Κεντρικών
Τραπεζών σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο.
ü Μάχη για την κατάργηση των ελαστικών μορφών
εργασίας σε ευρωπαϊκό και εθνικό επίπεδο.
ü Κομβικές τομές για την αλλαγή του παραγωγικού
μοντέλου της χώρας μας ενάντια στον παρασιτισμό. Ανα-
συγκρότηση της αγροτικής παραγωγής, στήριξη της βι-
ομηχανίας, ιδιωτικής και δημόσιας, ώστε να μειωθεί το
εμπορικό έλλειμμα. Δημιουργία κοινωνικού τομέα στην
οικονομία. Πρωτοβουλία του Δημοσίου με επιστημονι-
κούς και επιχειρηματικούς φορείς για την ανάπτυξη και
παραγωγική αξιοποίηση τεχνολογιών αιχμής στη χώρα.
ü Αντιμετώπιση του δημοσιονομικού προβλήματος της
Ελλάδας μέσα από την περιστολή της διαφθοράς, της φο-
ροδιαφυγής, της εισφοροδιαφυγής, μέσα από την αποτε-
λεσματική αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας του δημο-
σίου, τη φορολόγηση της εκκλησιαστικής περιουσίας και
την πραγματική φορολόγηση των διαφυγόντων επιχειρη-
ματικών υπερκερδών.
ü Μαζική και αγωνιστική συμμετοχή στις κινητοποιήσεις
των συνδικάτων εναντίον της πολιτικής της λιτότητας, με
προσανατολισμό την προστασία του λαϊκού εισοδήματος
και την ανάπτυξη της αίσθησης του καθήκοντος για την
παραγωγική ανασυγκρότηση του δημόσιου τομέα και μια
δίκαιη συλλογική σύμβαση στον ιδιωτικό.
ü Πραγματοποίηση συνεδρίου ευρωπαϊκών σοσιαλιστι-
κών, σοσιαλδημοκρατικών και εργατικών κομμάτων με
πρωτοβουλία του Κινήματος στην Αθήνα, τον Μάιο 2010,
με θέμα τη σοσιαλιστική απάντηση στην οικονομική κρί-
ση, την ανατροπή του Συμφώνου Σταθερότητας και την
οικοδόμηση μιας δημοκρατικής και κοινωνικής Ευρώπης.
Ο δρόμος δεν είναι ούτε ο απομονωτισμός ούτε η
υποταγή στο νεοφιλελεύθερο καπιταλισμό. Αγώνας
για μια κοινωνική Ελλάδα, σε μια δημοκρατική Ευρώπη.
Ο αγώνας μας είναι αυτός που υπηρετεί πραγματικά το
όραμα της ενωμένης δημοκρατικής Ευρώπης. Οι λοχί-
ες του νεοφιλελευθερισμού μόλις ξέσπασε η κρίση απο-
φάνθηκαν ότι κάθε χώρα πρέπει να τα βγάλει πέρα μόνη
της! Πρόσφατη απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου
Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για τις περιουσίες στην κατε-
χόμενη Κύπρο αποκαλύπτει ότι αυτοί που χτυπούν τα κοι-
νωνικά δικαιώματα δεν σέβονται ούτε τα ατομικά. Είναι
ευρωπαϊστές, δημοκράτες και ανθρωπιστές μόνο όταν
και όποτε τους βολεύει.
Η ΕΛΛΑΔΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΙΤΑΝΙΚΟΣ!
ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΚΑΙ ΜΠΟΡΕΙ ΑΛΛΙΩΣ!
ΟΧΙ ΣΤΑ ΠΑΡΑΣΙΤΑ ΤΗΣ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΑΣ.
ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΔΙΕΘΝΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΕΛΕΓΧΟ.
ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ, ΛΑΪΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ!
Περιοδική έκδοση μελών ΠΑ.ΣΟ.Κ.
και ανένταχτων σοσιαλιστών
για την Κοινωνική Δημοκρατία
www.neosagonistis.gr
Επιμένουμε σοσιαλιστικά