Έγινε σήμερα (22-1)μοίρασμα στο Μέγαρο Μουσικής, στη συναυλία για τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Νίκου Γκάτσου. Το κείμενο που ακολουθεί μοιράστηκε σε 1000 αντίτυπα στον κόσμο που περίμενε στο φουαγιέ. Προς το τέλος της παρουσίας των συντρόφων εκεί, εισήλθε στο χώρο ο Πάγκαλος κι οι μπράβοι του και ακολούθησε άγριο ξεφώνημά του, κοσμητικά επίθετα κ.ο.κ. Εκτός από λίγες εξαιρέσεις κάποιων καθωσπρέπει κυριών, που απαντήθηκαν αναλόγως, πολύς κόσμος έδειξε να διασκεδάζει το διασυρμό του αντιπροέδρου.
Η αλήθεια είναι ότι ο Πάγκαλος από κοντά είναι πολύ πιο χοντρός απ' ότι στο γυαλί...
Ακολουθεί το κείμενο:
Λίγα λόγια πάνω στο «Τραγούδι του φυλακισμένου» του Νίκου Γκάτσου Δεν γίνεται να διαχωριστεί η καλλιτεχνική δημιουργία απ’ την πραγματικότητα, να καταλήξει μόνο ένα απαξιωμένο προϊόν για κάποιους «ευαίσθητους καταναλωτές-πολίτες». Σίγουρα όχι η δημιουργία του επιπέδου ενός Γκάτσου. Ούτε και γίνεται να κλειδωθεί σ’ ένα σεντούκι, σαν μια αλαργινή ανάμνηση μιας αγωνιζόμενης νιότης. Η διαχρονική αξία ενός έργου πατάει πάντα πάνω στο κατά πόσον τα μηνύματά του παραμένουν επίκαιρα. Ρίξ' ένα βλέμμα σιωπηλό στον κόσμο τον αμαρτωλό και δες η γη πως καίει. Και με το χέρι στην καρδιά αν δε σ' αγγίξει η πυρκαγιά, ψάξε να βρεις ποιος φταίει.(Ν. Γκάτσος, Η ενδεκάτη εντολή) Ο Γκάτσος δεν υπήρξε μόνο ένας βαθύτατα ερωτικός ποιητής, αλλά και υμνητής της ελευθερίας, πολέμιος της αδικίας, θαυμαστής των ανθρώπων που διαχρονικά αντιτάχθηκαν στην αδηφάγα εξουσία. Σαν ακούσαν οι αρχόντοι του παιδιού την αφοβιά ξεκινάν με λύκου δόντι και με λιονταριού προβιά απ' τον Τίγρη στον Ευφράτη, απ' τη γη στον ουρανό κυνηγάν τον αποστάτη να τον πιάσουν ζωντανό. (Ν. Γκάτσος, Κεμάλ) Πολλοί αναρχικοί και αντιεξουσιαστές που αντιστέκονται στη σύγχρονη χούντα που επιβάλλει η καπιταλιστική κρίση στοχοποιούνται, διασύρονται μηντιακά και προφυλακίζονται. Το κράτος δε χρειάζεται πια προσχήματα. Συντροφικές και προσωπικές σχέσεις αποτελούν τεκμήριο ενοχής. Η συνεπής αγωνιστική και κινηματική στάση των συντρόφων μας κυνηγιέται για να «παραδειγματειστούμε» οι υπόλοιποι. Πολλές οι περιπτώσεις των αναρχικών που κρατούνται βάσει εικασιών και σεναρίων, ενίοτε ενδείξεων (άντε να αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας) και πολλές φορές χωρίς ούτε καν στοιχεία: Άρης Σειρηνίδης, Σαράντος Νικητόπουλος, Χριστόφορος Κορτέσης, Βαγγέλης Σταθόπουλος, Χρήστος Πολίτης, Στέλλα Αντωνίου, Δημήτρης Μιχαήλ... και η λίστα συνεχίζεται. Αγωνιστές που η τύχη τους κρίνεται από τους τηλεδικαστές που αναμασάνε τις διαρροές της αντιτρομοκρατικής και τους δικαστές-επικυρωτές της υπηρεσίας. Κι αν στην περίπτωση της Φέης Μάγιερ φάνηκε η ξεφτίλα τους, ο οχετός λάσπης στις προηγούμενες υποθέσεις παρουσιάστηκε σαν «απόλυτη αλήθεια». Μετά τους ύμνους προς το ΔΝΤ και την κυβέρνηση, μετά τις συκοφαντίες προς τους απεργούς και τους συντρόφους, τι ειρωνία θα είναι ν’ ακούσουμε στο δελτίο του Μέγκα για το αφιέρωμα στον Γκάτσο; Θεέ μου γιατί γιατί γιατί κείνοι που σκύβουν το κεφάλι και τεμενάδες κάνουν πάλι στον τύραννο και στον προδότη Θεέ μου γιατί γιατί γιατί να 'ρχονται κείνοι πάντα πρώτοι κι εμείς οι αγνοί κι ελεύτεροι να 'μαστε πάντα δεύτεροι; (Ν. Γκάτσος, Οι πρώτοι και οι δεύτεροι) Κι αν η εξέγερση ενάντια στην εξουσία είναι αξία διαχρονική, πόσο περισσότερο επιτακτική είναι άραγε σήμερα, όπου ζούμε σε ένα χρεοκοπημένο κράτος, που έχει σα μοναδικές του έγνοιες το πώς θα ξεχρεώσει ντόπιους και ξένους δανειστές, πώς θα στηρίξει τις ληστρικές τράπεζες και πώς θα ρίξει λάσπη στους αγωνιζόμενους ανθρώπους, για να περάσει τα αντικοινωνικά του μέτρα... Όπως μας λέει κι ο ποιητής: Άλλοι λένε για λαούς άλλοι για πατρίδες και τους έχουν σαν θεούς οι εφημερίδες. Όμως έφτασε η στιγμή όλα να λυθούνε κι αν δε δείξουμε πυγμή θα μας καταπιούνε.(Ν. Γκάτσος, Κρα) Οι σύντροφοί μας διώκονται επειδή αρνούνται να σκύψουν το κεφάλι στους δυνάστες της κοινωνίας και τα οικονομικά τους συμφέροντα. Για όσους σήμερα αποδέχονται την εξωφρενική παράταση της κράτησής τους, για όσους σφυρίζουν αδιάφορα μπροστά στο γέμισμα των φυλακών με πολιτικούς κρατούμενους, για όσους ξεχνούν την ψυχρή αλήθεια των ελληνικών φυλακών και των στρατοπέδων συγκέντρωσης προσφύγων και μεταναστών, αλλά συγκινούνται εύκολα στη σκέψη μακρινών Γκουαντάναμο, για όσους εθελοτυφλούν μπροστά στο όργιο της καταστολής εις βάρος των αγωνιζόμενων ανθρώπων αξίζει μόνο η περιφρόνηση του Νίκου Γκάτσου: Το τραγούδι του φυλακισμένου Άρρωστο φως πάνω στον βρώμικο τον τοίχο άγρια σιωπή σ' αυτήν την κρύα φυλακή κάποιας καμπάνας φέρνει ο άνεμος τον ήχο θα ξημερώνει Κυριακή. Εγώ το ήπια το ποτήρι και θ' αντέξω με συντροφιά την θύμησή του την πικρή μα εσείς που ζείτε και γελάτε τώρα απ' έξω εσείς θα είσαστε οι νεκροί. Τα χρόνια φεύγουν από πάνω μου σαν φύλλα είμαι ένα δένδρο στην αλμύρα του γιαλού μα μη μου λέτε για ντροπή και για σαπίλα να την ζητήσετε κάπου αλλού. Ν. Γκάτσος ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΩΝ ΣΥΝΤΡΟΦΩΝ Α. ΣΕΙΡΗΝΙΔΗ, Σ. ΝΙΚΗΤΟΠΟΥΛΟΥ, Χ. ΚΟΡΤΕΣΗ, Β. ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΥ, Χ. ΠΟΛΙΤΗ, Σ. ΑΝΤΩΝΙΟΥ, Δ. ΜΙΧΑΗΛ και όλων των υπόλοιπων συντρόφων που διώκονται φρονηματικά ελλείψει στοιχείων. Και για τους «ενόχους» στα μάτια του συστήματος, αλλά συντρόφους και αγωνιστές για την κοινωνική απελευθέρωση στα δικά μας μάτια, βροντοφωνάζουμε ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1251077
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου