ΔΕΝ ΣΑΣ ΧΑΡΙΖΩ ΤΗΝ ΨΗΦΟ ΜΟΥ

ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΑ ΕΞ ΑΝΑΓΚΗΣ από το Λονδίνο

Άνηκω κι εγώ πλέον στη νέα γενιά Έλληνων μεταναστών, αφού τον περασμένο Μάρτιο αναγκάστηκα να εγκαταλείψω την πατρίδα μου, αναζητώντας μια καλύτερη ζωή στο εξωτερικό και συγκεκριμένα στο Λονδίνο...
Πριν λίγες μέρες ήρθα ξανά στην Ελλάδα με αφορμή τις εκλογές. Αυτή τη φορά ήρθα (όπως και θα φύγω) δωρεάν φυσικά. Οι ίδιοι ξεφτιλισμένοι άνθρωποι που με έδιωξαν από την Ελλάδα, τώρα μου πρόσφεραν δωρεάν εισητήριο μετ'επιστροφής και μάλιστα για τις μέρες, τις ώρες και με την αεροπορική εταιρεία που εγώ ήθελα. Όλ' αυτά βέβαια έγιναν με σκοπό την εξαγορά της ψήφου μου.
Αυτή τη φορά όμως, αμ δε που θα πάρετε. Τούτη τη φορά ήρθα να τους εκδικηθώ. Ήρθα για να ψηφίσω εναντίον όλων εκείνων που κατασπάραξαν και συνεχίζουν να κατασπαράζουν τη χώρα μου. Με άλλα λόγια ήρθα για να καταψηφίσω κάθε γαλαζοπράσινο (και κόκκινο και τιρκουάζ και σομόν) πολιτικό (τρομάρα τους), πολιτευτή, πολιτικάντη και κομματόσκυλο. Και τους το λέω: "ΔΕΝ ΣΑΣ ΧΑΡΙΖΩ ΤΗΝ ΨΗΦΟ ΜΟΥ."
Σήμερα περπατούσα στους δρόμους της Θεσσαλονίκης και μου έκαναν τρομερή εντύπωση όχι τα κακώς κείμενα της πόλης (αυτά δεν μπαίνω καν στον κόπο να τα σχολιάσω. Από πού να αρχίσεις και να πού να τελείσεις άλλωστε;) αλλά, τα πρόσωπα των ανθρώπων. Πόσο θλιμένοι μου φάνηκαν οι Έλληνες! Ένας λαός καταθλιπτικός. Βλέμματα ψυχρά και ανέκφραστες φάτσες. Σαν κι αυτές που συναντά κανείς στα σκανδιναβικά κράτη. Παγωμένες ψυχές.
Ξέρετε στο Λονδίνο ο καιρός είναι μουντός, ο ήλιος κάνει την εμφάνιση του για λίγες ώρες, μερικά λεπτά ή και καθόλου μέσα στη μέρα και η διάρκεια της μέρας είναι αρκετά μικρή. Αντίθετα στην Ελλάδα η μέρα είναι κατά πολύ μεγαλύτερη και ο ήλιος ακόμα και τις πιο χειμωνιάτικες μέρες γυρνοβολά πάνω από τα κεφάλια μας.
Στο Λονδίνο όμως οι άνθρωποι μοιάζουν πιο χαρούμενοι, είναι συνήθως ευγενικοί και σέβονται τους νόμους και κυρίως το συνάνθρωπο τους. Βέβαια απολαμβάνουν ένα εξαιρετικό σύστημα υγείας, αξιοζήλευτο εκπαιδευτικό σύστημα, πολύ καλές συγκοινωνίες και μεταφορές, σεβασμό σε κάθε δημόσια συναλλαγή τους, καθαριότητα, ασφάλεια. Κι όλα αυτά σε μια πόλη 12-14 εκατομμυρίων.
Τώρα σκεφτείτε πώς θα ήταν μία αντίστοιχη σε πληθυσμό ελληνική πόλη...γελάτε, ε;
Άραγε "τίς πταίει;" και οι Έλληνες κατάντησαν (δεν το λέω 'γω, οι έρευνες) ένας από τους πιο καταθλιπτικούς λαούς;
Μην απαντάτε βιαστικά. Αναρωτηθείτε βαθιά μέσα σας και απαντήστε την Κυριακή με την ψήφο σας. ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΧΑΡΙΖΕΤΕ ΤΗΝ ΨΗΦΟ ΣΑΣ.

Ελπίζω κάποια μέρα να πάρουν οι απλοί και τίμιοι πολίτες τις τύχες στα χέρια τους. Γιατί από τίμιους ανθρώπους έχει ανάγκη αυτός ο τόπος,όχι από "ικανούς", "χαρισματικούς" και άλλα κουραφέξαλα. ΙΚΑΝΟΙ είμαστε ΟΛΟΙ.

Κείνη τη μέρα θα γυρίσω με χαρά πίσω στο σπίτι μου, έχοντας μαζί μου δωρεάν αεροπορικά εισητήρια για τα πιο μακρινά μέρη του κόσμου, γι' αυτούς που πλήρωσαν τώρα τα δικά μου. Μόνο που αυτά... θα 'ναι δίχως επιστροφή.